Το πρόβλημα του σημείου αναφοράς
Προκειμένου να συνυπολογισθούν οι πληροφορίες που βρίσκονται στο παρασκήνιο μετά από ένα ακραίο φαινόμενο ή μια παρατεταμένη κρίση, χρειάζεται ένας τρόπος σκέψης που να χρησιμοποιεί βιωματικούς όρους – τρόπος που, περιέργως, δεν υπάρχει στους περισσότερους επιστήμονες ή και πολιτικούς (και ιδίως στους καλύτερους).Η πιθανότητα αυτή ονομάζεται, απλούστατα, βιωματική πιθανότητα. Πολύ συχνά υπολογίζουμε την πιθανότητα να επιβιώσουν κάποιοι άλλοι υπό τον όρο ότι δεν βρισκόμαστε εμείς στο ίδιο το δείγμα. Απλά παρατηρούμε εκ του μακρόθεν. Εκ του ασφαλούς.Για να το πούμε απλά: δεν μπορείς να υπολογίσεις σωστά τις πιθανότητες και το χρόνο αν η επιβίωση σου δεν αποτελεί προϋπόθεση της υλοποίησης της όλης διαδικασίας. Γιατί μόνο τότε πασχίζεις με όλο σου το είναι για την επιβίωση του περιβάλλοντος σου. Για να επιβιώσεις και εσύ μέσα σ’ αυτό.
