Για τον πόλεμο

Books not guns

Ο δικός μου ο παππούς ο Παναγιώτης δεν μιλούσε για τον πόλεμο. Ποτέ τουλάχιστον μπροστά στα εγγόνια του δηλ. σ’ εμάς. Η μοναδική φορά που ξεκίνησε να μας πει κάτι, ήταν μια Κυριακή μεσημέρι στο χωριό. Στο μεσημεριανό φαγητό. Για το που ήταν στην Αλβανία και πως βίωσε αυτός τον πόλεμο.

Τι σε πειράζει ρε παιδάκι μου;

- Ερ. : Τι σε πειράζει; - Απ. : Με πειράζει που απλώνουμε το χέρι μας βιαίως εκεί που δεν πρέπει. - Που αφήνουμε σημάδια ανεξίτηλα στο σώμα και το μυαλό των παιδιών. - Που κρατάμε σταυρούς και μοιράζουμε πόνο. - Που εγγραφόμαστε για να μην καρφωνόμαστε. - Που αποθανατιζόμαστε για να φαινόμαστε. - Που δικτυωνόμαστε

ΜΗ ΒΙΑΖΕΣΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙΣ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Μη βιάζεσαι να κρίνεις (πραγματική ιστορία) Στην 6η Δημοτικού, στο 12ο Δημοτικό Σχολείο Πατρών στην Πλατεία Βουδ (προ κατεδάφισης), είχαμε έναν πολύ καλό δάσκαλο. Τον Μαρκόπουλο, αν θυμάμαι καλά. Όσο αυστηρός έπρεπε για τους περισσότερους και πολύ πιο αυστηρός με τον Πολύκαρπο. Ο Πολύκαρπος ήταν ανιψιός του και σκανταλιάρης. Δεν του άρεσε

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΛΗ ΕΛΛΑΔΑ;

Κάπου διάβασα : – Ναι ρε, σε σένα μιλάω. – Σε σένα που ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου. – Σε σένα που δεν είχες κονέ να σου πει πόσο θα έρθει το παιχνίδι Άνω Ραχούλα – Κάτω Ραχούλα για να το παίξεις στο στοίχημα. – Σε σένα που νόμιζες ότι έγινες επενδυτής,

Πως θα ένιωθες αν …

Πως θα ένιωθες αν αυτά ανήκαν σε κάποιον από την οικογένεια σου; Πες ΝΑΙ στη ζωή. Πες ΝΑΙ στην ειρήνη. Πες ΌΧΙ στο θάνατο. Πες ΌΧΙ στον ΠΟΛΕΜΟ. What if these members belonged to someone of your family; Say YES to life. Say YES to peace. Say NO to death. Say

ΈΝΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΕΝΤΡΟ

Ένα ανθρώπινο δέντρο δεν είναι πλέον κάτι το δεδομένο. Είναι κάτι που θυμόμαστε από το κοντινό παρελθόν και αναζητούμε εκ νέου στο μέλλον. A human tree is NOT a given any more. It is something we remember from not so long ago and we seek in the future. FB Ετικέτες : #trees #world